رویکردی روانکاوانه به ‌بحران هویت در داستانهای فراواقعی مورد مطالعه: اورلا اثر گی دو موپاسان

یکی از گستره‌های علوم انسانی که رابطةتنگانگی با ادبیات دارد، گسترة روانکاویست که نظریه‌پردازان برای واکاوی و نمودنآرایش آن، از مضمون‌های ادبی بهره می‌گیرند، که این بهره‌گیری کاوش روانکاوانهآثار ادبی را نیز در پی دارد. از جمله گونه‌های ادبی مورد توجه روانکاوان، گونةفراواقعی است که به علت نوسان بین واقعیت و اوهام و رخنه در درون شخصیت‌ها، موضوعتحلیل‌های روانکاوانه بسیاری قرار می‌گیرد. شکوفایی ادبیات فراواقعی و علم روانکاویدر یک بازة زمانی مشترک و دغدغه‌های همسان این دو گستره، بر غنا و ظرافت واکاویروانشناختی آثار فراواقعی می‌افزاید. گی دو ‌موپاسان خالق فرانسوی صاحب‌نام داستان‌هایفراواقعی و علاقه‌مند به‌ علم روانکاوی، با مجموعه آثار فراواقعی خویش و به‌ ویژهاورلا، راه را بر تحلیل‌های روانکاوانه همه سویه و ژرفی می‌گشاید.از این روست که این مقاله می‌کوشد تا با درنگ بر جو روانی حاکم بر داستان اورلااز منظر نظریه‌های روانکاوانه، به تبیین بحران هویت شخصیت اصلی در اثر رویارویی باعوامل فراواقعی و نیز نقش مفاهیم بیگانگی دلهره‌آور و همذات در ایجاد این بحرانبپردازد و در نهایت احتمال بازیابی هویت از‌هم‌گسیخته شخصیت را بررسی کند.